Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Etiam beatissimum? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Duo Reges: constructio interrete.

Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quid enim possumus hoc agere divinius? Ut aliquid scire se gaudeant? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

1. Prioris generis est docilitas, memoria;
2. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.
3. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?

Itaque ab his ordiamur.

Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Idem adhuc;

Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Quonam, inquit, modo?

Sed ad bona praeterita redeamus.

Quod vestri non item.

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non
necesse est.

Atque his tribus generibus honestorum notatis quartum
sequitur et in eadem pulchritudine et aptum ex illis tribus,
in quo inest ordo et moderatio.

• Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
• Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
• Rationis enim perfectio est virtus;
• Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico.
• Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.
• Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes.

Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.